Wczoraj oglądałem interesujący film o Churchillu. I miałem na ten temat coś napisać. Ale napiszę jutro, bo trudno nie odnieść się czasami do tzw bieżączki. Dzisiaj zatem bieżączka.

Jest rok 1986 kiedy to Leszek Czarnecki zakłada pierwszy biznes. Jest wtedy 24-letnim młodzieńcem, a wokół klimat do biznesu jest nieszczególny. W partyjnych gabinetach co prawda produkuje się już projekt nowej Polski, a u wschodniego seniora rozkręca się pieriestrojka, ale to nie jest tak, że każdy studencina otwiera sobie firmę. Czasy ustaw Wilczka dopiero nadejdą. A gdy już nadchodzą nasz bohater, wciąż bardzo młody przecież, nawiązuje szereg kontaktów już nie na poziomie badylarskich usług wodno-nurkowych, tylko na poziomie poważnej finansjery. Idzie to na tyle dobrze i szybko, że już w roku 1991 zakłada potężną wkrótce firmę pod nazwą Europejski Fundusz Leasingowy. W sumie mógł tak wtedy zrobić każdy 29-latek, ale zrobił to akurat Leszek Czarnecki.

Trzeba wiedzieć, że wtedy leasing to była na polskim rynku nowość i to słabo uregulowana. Sam leasing polega na tym, że korzysta się z przedmiotu leasingodawcy (najczęściej są to prostu samochody lub drogie maszyny) płacąc mu miesięczny czynsz. A na koniec umowy można przedmiot wykupić, bądź zostawić leasingodawcy. Jest to więc forma kredytu, ale ma tę przewagę, że lepiej kalkuluje się od strony podatkowej. W latach 90-tch miał jednak jedną wadę. Fakt, że aż do końca umowy leasingowej to leasingodawca był właścicielem przedmiotu powodował, że w przypadku upadłości leasingodawcy leasingobiorca zostawał z niczym. Tzn płacił czynsz (de facto raty kredytowe) za auto przez np 3 lata, a nagle tracił to auto. Bo było ono majątkiem leasingodawcy i podlegał ewentualnej egzekucji, gdy ten miałby kłopoty. Teraz wygląda to nieco inaczej, ale wtedy stanowiło spory kłopot.

Nie było to ryzyko wydumane, bo żadna firma leasingowa nie ma takich pieniędzy (własnych), żeby potem je leasingować klientom. No bo wyobraźcie sobie, że przychodzi 100 klientów po 100 samochodów w leasing. Te auta firma musi najpierw kupić dla siebie, a potem przekazać swoim klientom. A pieniądze odzyska za parę lat. Firmy leasingowe jechały wtedy wówczas na kredytach. Założenie firmy leasingowej wymagało więc przede wszystkim potężnego wsparcia banku. Wsparcia i pewności, że to wsparcie nie skończy się nagle z jakiegoś powody, bo wtedy padnie leasingodawca, a jego klienci stracą swoje auta i inny sprzęt.

EFL takie wsparcie miał. Podobno z Londynu, czyli od najpotężniejszych z potężnych. I długi czas był niemal monopolistą w Polsce. A gdy pojawiali się poważni konkurenci... no cóż. Takim konkurentem stawał się z czasem CLIF. No ale CLIF nagle, któregoś dnia, stracił wsparcie banków i padł. Z dnia na dzień wziął i padł. W potężne kłopoty wpadli też jego klienci. Ile milionów wtedy - jak to się mówi - wyparował, to ciężko policzyć. Były to grube dziesiątki ówczesnych milionów, czyli na dzisiejsze parę razy więcej. Dlaczego tak się stało?

Za sprawą stał sędzia Dariusz Czajka, zwany specjalistą od "dziwnych" upadłości. 16 maja 2004 r. Sąd Najwyższy ustalił, że ogłaszając upadłość CLIF sędziowie poprzednich instancji dopuścili się poważnego naruszenia prawa. Upadłość została unieważniona, ale CLIF'u już nie było. Sędzia Czajka stanął przed sądem dyscyplinarnym, który w I instancji orzekł wobec niego karę przeniesienia na inne stanowisku służbowe stwierdzając w uzasadnieniu, że obwiniony dopuścił się kumoterstwa.

Ta historia ma ogromne znaczenie, bo na pewno dodała LC pewności siebie, że nikt mu nie podskoczy. Sam EFL zaś stał się wtedy gigantem, a Leszek Czarnecki sprzedał go w końcu francuskiemu bakowi Credit Agricole za równie gigantyczne pieniądze. Zainwestował je w Getin Bank i wiele innych podmiotów powiązanych. Dom Bank, Open Finance, Getin, Noble Bank, Lions Bank, Idea Bank. Wokół działalności tych firm działo się zawsze bardzo wiele. Na niektóre z tych instytucji sypały się surowe kary, ale one trwały i rozwijały się mimo to w najlepsze. Kredyty frankowe "na gębę"? Proszę bardzo. Polisolokaty? A owszem. Obligacje GetBacku? A jakże by nie. Takich spraw było wiele. Na każdej z nich mnóstwo ludzi straciło mnóstwo pieniędzy. Nawet jak na polskie standardy grupa Getin była wilkiem nadzwyczajnym. Najbardziej agresywny gracz na rynku, budzący silne emocje zarówno u klientów jak i konkurentów.

Z czasem jednak koszty zbierającego się odoru zaczęły przewyższać zyski. Getin dołuje od ładnych paru lat. Do tego stopnia, że niedawno groziło mu giełdowe przeniesienie do segmentu tzw "akcji śmieciowych", lub też "groszowych". One cieszą się niską reputacją, są mniej płynne i takiemu tuzowi nie wypada lądować w takiej kategorii. Od kilku miesięcy Leszek Czarnecki zabiegał więc o tzw scalenie akcji, które mogłoby podnieść (sztucznie, ale jednak) kurs giełdowy i uniknąć ryzyka "uśmieciowienia". Do tego jednak były potrzebne różne zgody samej Giełdy, a i KNF od dawna mocno naciska na spółkę.

Jak się dzisiaj okazało od jakiegoś czasu trwa gra, która właśnie wchodzi w kolejną odsłonę. Z jednej strony mam faceta, który dotychczas wygrywał z każdym. Sam lub rękoma swoich mocodawców, których wpływy są niezbadane, wykańczał konkurencję i nic sobie nie robił z niezbyt dobrego publicity. Po drugiej stronie obecnie zaś ma nie wiadomo kogo. Wariata, który chciał wymusić reket na "Rotszyldach"? A może prowokatora działającego na zlecenie jeszcze kogoś innego? Może nawet polskich służb? No ale wtedy to jest amatorszczyzna. Cholera wie, w każdym razie jest ciekawie. Bo Czarnecki musi być w niebywałej sytuacji, że odważył się na ujawnienie takich nagrań. Może zresztą nie chciał, a musiał. Taka bywa cena cyrografu. Niby jesteś królem życia i możesz wszystko, ale nigdy nie wiesz kiedy skończysz jak Rywin, albo co gorsza stary Kulczyk.

W każdym razie każdy, kto broni teraz LC jako biednej ofiary reketu niech weźmie kubeł zimnej wody i wiadomo co zrobi. Bo jak nic za chwilę pan Leszek wrzuci tweeta z hasztagiem #meetoo.

---

tagi: banki  afera  czarnecki  knf  getin 

	re-or
	13 listopada 2018 16:47

18     1922    12 zaloguj sie by polubić